No życie po prostu

Gdzieś mi zniknął miesiąc. Wiem, że jakoś tak pomiędzy końcem kwietnia i początkiem czerwca teoretycznie powinien być maj. Chyba był. Nie zauważyłam.

Śmierć babci. Święta. Urodziny Loli. Egzaminy Loli. Wybieranie liceum. Tygodniowy wyjazd na majówkę. Operacja Loli w Międzylesiu. Kolejne kontrole pozabiegowe pochłaniające większość dnia ze względu na odległość i organizację polskiej służby zdrowia. Składanie wniosków do liceum. Bardzo intensywna praca zawodowa. Golf z mężem. Ogarnianie zachwaszczonego ogrodu. No życie po prostu. Człowiek się rozgląda wokół i odkrywa, że już kwitną akacje. To niesprawiedliwe. Niech mi ktoś odda ten maj, do cholery!

Nie ukrywam, że najbardziej czasochłonna była Lola. Chyba nie angażowała mnie tak od czasów raczkowania i pierwszych kroków.

Szumnie nazywany operacją zabieg miał na celu usprawnienie oddychania, bo Lola ze względu na dramatycznie krzywą przegrodę i przerost małżowin nosowych praktycznie nie może oddychać przez nos, co przy astmie dodatkowo komplikuje jej życie. Małżowin się pozbyliśmy i udało nam się nawet zapisać ją na operacje przegrody. Pierwszy wolny termin – koniec sierpnia 2021! Hurra!

Egzaminy wypaliły mnie emocjonalnie do cna. Bo Lola prawie schodziła z nerwów, a ja współodczuwałam. W dodatku jak ta idiotka dałam się wkręcić w trójkę klasową, co oznaczało, że musiałam np serwować maleństwom kanapki w trakcie przerw (a teraz ganiam na jakieś bezsensowne zebrania dotyczące balu, gdzie z namaszczeniem ustalamy kolor serwetek i ilość balonów…). Więc egzaminy mi też zabrały dużo czasu i energii.

No i nie wiem, jak jej poszło. Ona też nie wie, bo się za bardzo denerwowała. Jesteśmy jednym wielkim znakiem zapytania aż do 14 czerwca.

Z liceum też jazdy makabryczne. Bo ona się nigdzie nie dostanie, i nic nie umie, i do niczego się nie nadaje, a w ogóle to nikt jej nie polubi i na pewno ją wywalą po pierwszym semestrze. Kazałam jej się martwić po kolei, a nie wszystkim na raz, żeby jej tematów nie zabrakło. Ale sama się martwię, bo sytuacja nie wygląda najlepiej.

Jestem zmęczona. Jakoś tak życiowo wymięta. Wymemłana. Ale żywa. I wchodzę w czerwiec wierząc, że będzie OK. Że wszystko się uda. Że będzie spoko.

I że w końcu napisze jakiś lekki dowcipny wpisik na tematy ogólne.