O fak!

Dopisek do ostatniego wpisu.

Tylko ktoś w poziomie umysłowym krewetki (czyli ja) mógł zapomnieć w ferworze walki z Sylwestrem o jednym maniunim drobiażdżku. Takim mianowicie, że owszem, spędza go w domu, ale z zaproszonymi przez siebie gośćmi……

Wprawdzie to rodzina, czyli moi rodzice, brat i siostra z mężem i potomstwem, ale do licha, jakby nie liczyć, to jedenaście osób do nakarmienia. Zdaje się, że nie pójdą na to, że w ramach protestu przeciwko układom jemy tylko paluszki (których nie mam zresztą)?

Trudno. Tu następuje, niestety nie sponsorowana, reklama produktów trwałych, ze szczególnym uwzględnieniem wyrobów Hortexu i Delekty.

Otwieramy kilka słoików i mamy michę sałatki. Done.

Mieszamy różne tajemnicze proszki z mlekiem/jajkiem/margaryną i mamy apetyczne babeczki, ciasto i kulki czekoladowe (z nutą mięty). Done.

Wyciągamy z tajemniczego, meczowego  schowka męża nachos, popcorn i chipsy i proszę, talerz przekąsek gotowy. Done.

Dzwonimy do mamy i bez większego wysiłku otrzymujemy gar bigosu (no wiem, matka nie jest produktem trwałym, ale za to pewnym jak podatki). Done.

Jeszcze tylko karton barszczyku, zachomikowany przed Miśkiem zapas Coli i voila!

Impra na całego. Dusza mi się buntuje, bo programowo miał być koc i książka („Radio duchów”), ale za to chwilowo przepełnia mnie duma skrzętnej i zapobiegliwej gospodyni. Nie ma to jak świąteczne, niewykorzystane zapasy.

No, i wygląda na to, że nie ma przebacz, do północy oka nie zmrużę:-) A później najwyżej wypowiem słynną kwestię teścia, z którym  łączy mnie niechęć do przedłużających się zabaw:

„No to się pobawiliśmy. Ale zapraszałem na Sylwestra, a tu juz wiecie, Nowy Rok….”